شکاری رهگیر میگ-29
در اواخر دهه 1960 امریکا طرحی برای ساخت جنگنده نسل چهارم خود را اغاز کرد. این طرح که پروژه اف ایکس نام گرفت منجر به طراحی اف15 ایگل شد. شوروی با اشتیاق این پروژه را دنبال میکرد. به زودی معلوم شد اف15 از میگ 25 و میگ 23 برتری کامل دارد از این رو شوروی باید کاری میکرد.شوروی در سال 1969 خواستار جنگنده ای برای مقابله با اف15 ایگل شد. شکاری سنگین با سوخت زیاد و چالاکی بالا و رادار و موشکهای دوربرد. شرکت های میگویان و سوخو هر دو وارد عمل شدند . در ان زمان شرکت میگویان به این نتیجه رسید که ساخت یک شکاری رهگیر با این ویژگی نمیتواند تمامی نیاز دف اع هوایی شوروی را برطرف کند زیرا این شکاری جدید سنگین و چالاکی کمی داشت. در امریکا نیز نتیجه گیری مشابه ای شد و تصمیم به ساخت یک جنگنده سبک تر نیز گرفته شد که نتیجه ان اف16 شد. شرکت میگویان به سرعت تغییر مسیر داد و برنامه ای برای ساخت یک جت شکاری سبک وزن با چالاکی بالا در نبرد هوایی نزدیک برای مقابله با اف16 ارائه داد. اف16 که در اواخر دهه 1970 وارد خدمت شد یک شکاری رهگیر با چالاکی بالا برای نبردهوایی نزدیک با توان هوا به زمین بود.از این رو سوخو به دنبال طرحی برای مقابله با اف15 رفت و شرکت میگویان به دنبال طرحی برای مقابله با اف16 رفت که نتیجه کار میگ 29 شد. اولین نمونه میگ 29 جدید که با کد 901 شناخته میشد در 6 اکتبر سال 1977 به خلبانی الکساندر فدوتوف به پرواز در امد. سه پیش نمونه دیگر نیز با کدهای 902 ،903 و 904 ساخته شد برای ادامه ازمایشات که پیش نمونه 903 در ازمایش موتور در سال 1978 از دست رفت. اولین بار غرب طی عکسبرداری ماهواره ای در اواخر سال 1977 در مرکز ازمایش پروازی Zhukovsky از وجود میگ29 اطلاع پیدا کرد. در مجموع 25 پیش نمونه برای این جنگنده ساخته شد و در نهایت در ژوئن سال 1983 ، میگ 29 وارد خدمت نیروی هوایی شوروی شد. نخستین نمونه عملیاتی این جنگنده میگ 29 ای با لقب فالکروم از سوی ناتو در سال 1986 توانست در آسمان از نزدیک دیده شد. میگ 29 ای یا همان پروژه 9-12 عمدتا از جنس المینیوم ساخته شده بود و در برخی قسمتها از کامپوزیت ، هواپیما از دو سکان عمودی بر روی موتورها برخوردار بود که قبلا نیز میگ چنین طرحی را بر روی میگ 25 اجرا کرده بود ،ولی نمونه نصب شده بر روی میگ29 دارای زاویه بیشتر بود. همچنان از سامانه هدایت هیدرولیک بهره میبرد که عقب تر از جنگنده رقیب یعنی اف16 بود که از سامانه دیجیتال پرواز با سیم بهره میبرد.
در بین دو خروجی موتور ترمز هوایی قرار داشت . میگ 29 از دو دستگاه موتور توربوفن ار دی 33 بهره میبرد. ار دی 33 ساخت کیلیموف بود. این موتور نسل اول موتور توربوفن ساخت شوروی مجهز به پس سوز بود و در حال خشک(بدون پس سوز) دارای رانش 11100 پاوند و با پس سوز دارای رانش 18300 پاوند بود.در نمونه های اولیه این موتور که بر روی تمامی میگ29 ای نیز نصب شد موتور دود سیاه زیادی از خروجی بیرون میداد که البته تاثیری در عملکرد موتور نداشت .هر دو موتور در دو غلاف جدا از هم نصب شده بودند تا حتی اتش گرفتن یکی به دیگری صدمه وارد نکند. ورودی های هوای موتورها در زیر بدنه تعبیه شده بود. برای اینکه در هنگام برخواستن اجسام خارجی (در هنگام حرکت بر روی باند)وارد ورودی موتور نشوند، دو در پوش ورودی های پایین را میپوشاند و هوا از درون هواکشهای که بر روی ریشه بال تعبیه شده بود وارد موتور میشد . میگ 29 جنگنده بسیار چالاکی بود (میتوان ان را چالاکترین جنگنده جهان قبل از ورود جنگندهای چون سوخو 35 ویا اف22 دانست)و این چالاکی در بدو ورود به خدمت تمامی کارشناسان غربی را حیران کرد. نکته جالب این بود که چالاکی این جنگنده در تمامی نسخه های آن مشابه بود و فرق زیادی با هم نمیکرد و بعدها در تمرینات نبردهوایی نزدیک در غرب بعد از جنگ سرد، تمامی جنگنده های غربی را حریف بود. میگ 29 میتواند بدون دادن مانور سنگین با انجام مانور کبرا بین 45 تا 60 درجه دماغه جنگنده را تغییر مسیر دهد. این کار به خلبان کمک میکرد تا در نبردهوایی نزدیک بدون دادن مانور سنگین تنها با تغییر زاویه دماغه موشک و توپ خود را طرف جنگنده دشمن برگرداند و ان را مورد هدف قرار دهد. میگ 29 بر اساس ادعای سازندگانش میتواند تا 12 جی مانور دهد بدون اینکه کنترل پذیری ان از دست رود .
آخرین دیدگاه‌ها