هواپیمای ترابری سی130 هرکولس
ارتش امریکا طی جنگ کره از هواپیماهای ترابری پیستونی چون سی 119 و سی 47 بهره می برد که دارای برد کم توان حمل بار و نفرات کم بودند. از این رو در سال 1951 تنها یک سال بعد از اغاز جنگ کره ارتش امریکا خواهان هواپیما ترابری جدید با توان حمل 92 مسافر، 72 سرباز کاملا مسلح و یا 64 چتر باز شد که دارای محفظه باری با 12 متر طول ،2.7 متر ارتفاع و 3 متر پهنا بود. این یک مناقصه جدید بود که شرکت های بسیاری از جمله بوئینگ، فیرچالد، لاکهید، نورث روپ و…. در ان شرکت کردند . همچنین از دیگر نیاز مهم این طرح عبارت بود از توان نشست و برخاست در زمین های ناآماده خاکی و همچنین دارا بودن یک سطح شیب دار برای بارگیری هر چیزی بدون نیاز به تجهیزات بارگیری بود. در نهایت در اواخر همان سال از چندین شرکت حاضر در مناقصه تنها پنج شرکت در مناقصه باقی ماند که انها نیز در مجموع ده طرح به نیروی هوایی پیشنهاد دادند.
طرح کمپانی لاکهید یک طرح چهار موتوره بود که از موتور توربوپراپ بهره می برد. موتور توربوپراپ در ان دوران به تازگی از موتور جت مشتق شده بود و یک پدیده نوظهور بود. موتور توربوپراپ دارای کارکردی مشابه موتور جت بود ولی به جای فن ملخ داشت. دور موتور همیشه ثابت بود و دسته گاز به جای افزایش قدرت موتور به تنظیم زاویه ملخ ها می پرداخت که باعث افزایش و یا کاهش پس زنی امواج هوا می شد. تیم طراحی لاکهید بر سر پروژه سی130 توسط ویلز هاوکینز رهبری می شد که یک پیشنهاد 130 صفحه ای برای نیروی هوایی از طرح جدید که لاکهید ال 206 خوانده میشد اماده کرده بود. در ان زمان کلی جانسون طراح مشهور لاکهید که هواپیماهای چون یو2/ اس ار 71 و اف104 را طراحی کرد با دیدن این طرح با ان مخالفت کرد و گفت اگر شما این طرح را به نیروی هوای نشان دهید لاکهید نابود خواهد شد. در نهایت این طرح بعد از کشمکش های زیادی در لاکهید تصویب و به نیروی هوایی داده شد. اولین پرواز وای سی130 که ملقب به هرکولس شد در سال 1954 انجام شد که 61 دقیقه به طول کشید . خلبانی که طی ازمایشات با سی 130 پرواز کردن بشدت ان را ستودند.
سه سال بعد در سال 1959 نسخه سی130 بی تحویل شد.این نسخه دارای موتور ایلسون تی 56 ای 7 بود و از چهار پروانه بهره می برد و دارای سوخت بیشتری نیز بود. .
سی 130 ایی(E). این نمونه نسخه دوربردتر سی 130 بی بود که دارای حمل مخازن سوخت کمکی در زیر بال خود در میان دو غلاف موتور بود و از موتور تی 56 ای7 بهره میبرد و همچنین دارای سامانه ناوبری جدیدتر و دارای بالی کشیده تر و جایگاه بار درازتری بود. این نمونه در دهه 1960 شامل ارتقاءهایی در ناحیه بال به دلیل مشاهده ترک و فرسودگی در انتهای بال شد که 300 پوند به وزن ان افزود. در دهه 1990 نیز به ژیروسکوپ حلقه لیزری و سامانه ناوبری ارتقا یافته تجهیز شد. در سال 2005 به دلیل عمر بالای سی 130 ائی ، نیروی هوایی شروع به بازنشسته کردن این مدل کرد.این هواپیما دارای محفظه باری به ابعاد طول 12 متر، ارتفاع 3.4 متر و عرض 3.4 متر است
آخرین دیدگاه‌ها