بالگرد SH-3D

بالگرد SH-3D

در دهه 1960 میلادی  شوروی  بیش از 200 زیر دریایی شکاری در خدمت داشت و از این رو نیروی دریایی امریکا نیاز به یک بالگرد ضد زیر دریایی برای کشف زیر دریایی های شوروی بود. در سال 1957 سیکورسکی قرار دادی را با نیروی دریایی برای ساخت یک بالگرد دوزیست برای انجام عملیات ضد زیر دریایی و گشت دریایی امضا کرد. تا پیش از این دو وظیفه  گشت دریایی و ضد زیر دریایی را دو بالگرد مختلف انجام می دادند. ویژگی طرح جدید عبارت بود از بالگردی با توان فرود بر روی  اب  و دارای  دو موتور توربوشفت است.اولین نمونه بالگرد جدید که اس اچ-3 (SH-3) نامیده شد  در سال 1959 پرواز کرد و در سال 1961 وارد خدمت شد و به ان لقب سی کینگ داده شد. سی کینگ بالگردی است با بدنه کشیده که از یک پروانه اصلی فلزی 5 تیغه اصلی بهره می برد و دارای دو موتور توربوشفت جنرال الکترویک تی 58 – جیی ایی-10 است. این موتورها دارای رانش 1400 اسب بخار است اگرچه در  چند سری تولید اولیه تولیدی سی کینگ از نسخه دیگر از همین موتور با توان 1250 اسب بخار روی ان نصب شد. این موتور بسیار محبوب بود و طی یک دوره زمانی بر روی بالگرهای دریایی دیگر چون سی نایت ، اس اچ 2 ویا برخی نسخه های بل نیز نصب شد. بالگرد دارای چرخ های جمع شونده بود که دو چرخ جلو در غلاف های جمع میشد.

سی کینگ از نخستین بالگردهای دو موتوره نیروی دریایی بود تا در صورت از دست رفتن یک موتور بتوان با موتور باقی مانده خود را به خشکی برساند. همچنین این موتور توان لازم برای بالگرد برای حمل دست کم یک تن بار را نیز فراهم میکرد (به صورت اویخته در برخی مدلها). بالگرد دارای چهار خدمه بود که شامل  دو خلبان و دو افسر دیگر که وظیفه نظارت بر روی سامانه های رادار و کشف زیر دریایی بودند. همچنین برای انجام عملیات جستجو و نجات توان حمل تا 28 نفر را در درون بخش عقب بالگرد وجود داشت.این یک توان ویژه برای بالگرد ضد زیر دریایی چون سی کینگ بود

ادامه مطلب …………………….